Jeden z najlepszych koncertów, na jakich byłam. Taka energia, że rozsadza głowę. Co do Die Antwoord… to chyba najdziwniejszy zespół, jaki kiedykolwiek wpadł mi w uszy. Tworzą w języku Afrikaans, ni to angielski, ni to niemiecki czy duński. Pochodzą z South Africa, są ZEF… czyli co to znaczy? Hmm… nie umiem tego wyjaśnić i nie jestem zbyt kompetentną osobą, by rozpisywać się na temat genezy tego słowa (albo skrótu?). Pamiętam nawet jak pierwszy raz usłyszałam „Enter the Ninja” i pomyślałam… CO TO JEST? ? Nie znosiłam tej muzyki, nie wiedziałam o czym oni śpiewają, przeklinali cały czas, na teledyskach są szczury (straszliwie się ich boję), wszystko jest bardzo surowe i takie jakby wyjęte żywcem z patostrefy rodem z RPA. I nie myliłam się. Takie to miało właśnie być: surowe i niezrozumiałe – jak tatuaże Ninja’ego, czyli wokalisty Die Antwoord. Cała kultura ZEF stała się dla mnie coraz bardziej intrygująca, choć nie jest to kultura dla wszystkich. To styl muzyczny, ale i styl bycia – wywodzi się z biedy, ale jest nadal „fancy”, ma to COŚ.
Okazuje się, że Die Antwoord w Polsce są bardzo popularni i częściej widziałam ichniejsze koncerty w Ojczyźnie niż w UK, więc kiedy tylko nadarzyła się okazja – pojechaliśmy całą rodziną – tak, z 11-letnim wtedy Julianem, co było ryzykowne, bo te treści nie są dla dzieci, ale podczas koncertu przytulił nas i powiedział, że to najlepszy dzień w jego życiu. Zna wszystkie piosenki, bo przy nich często „wozimy się” na pokemony, albo po prostu się wozimy. Tak… „wożenie się” to stały element naszego rodzinnego krajobrazu.
Nie mam dobrych zdjęć z tego koncertu, nie mam filmu, ale wrażenia zostają na zawsze! Polecam bardzo, nawet jeżeli nie jesteś fanem/fanką hip-hopu w odmianie rap-rave, to warto pochylić się nad kulturą ZEF. Jeżeli nie jesteś w stanie przebrnąć przez muzykę to również członkowie zespołu Die Antwoord wystąpili w filmie Chappie, który jest spoko (Yolandi i Ninja nie są najlepszymi aktorami, ale reszta – bardzo fajne).
To tyle.
